CASting en la montaña con Rosa Vaamonde

CASting en la montaña con Rosa Vaamonde

Vamos allá.

Leedlo con calma, vale la pena.

Hoy en CASting tenemos a un personaje típico de los montes galaicos.

Conocida por muchos y apreciada por todos, no sabíamos muy bien como Rosiña, fue a caer en las zarpas del CAS, hoy se encarga de desvelarnos el secreto.

Se ha ganado el cariño de todos por su compañerismo y la alegría que pone en todo lo que hace (aunque a veces parece que muerde).

Polifacética en los deportes y en sus habilidades, lo mismo la puedes ver corriendo por el monte como… bueno, cualquier comparación animal me puede costar un disgusto, así que mejor, como una loca (mejor ¿no? Rous) , que remando en un kayak que sería la envidia de David Cal, que ejerciendo de hooligan del Crat.

Leed su blog vale la pena: http://cronicasdomaquis.blogspot.com.es. Es más que interesante.

(¿Fixeno ben Rosiña?, El Grinch)

1 - NOME: Rosa Vaamonde

2 – DATA DE NACIMIENTO: 18/10/1966

3 – PROFESIÓN: Funcionaria

4 – UNHA COMIDA: Calquera que non perpetre eu.

5 – UNHA BEBIDA: Antes e durante: auga de coco e auga. Logo xa veñen as birras, que son a miña auténtica motivación pa afojar polo monte. O ben que saben despois.

6 - PARA IR O MONTE, ¿DIVINA DA NORTE OU COA CARA LAVADA?: Bueno, eu coa cara lavada tou ijualmente divina da morte, pero normalmente poño protección, non vaia ser o demo. Protección con color desa que logo mancha os panos, as luvas, o buff e veña todo lixado. Ti usas protección verde, Grinch?

7 - ¿DESDE CANDO NO MONTE?:   Mellor sería “para cando o monte?”. Polo de ajora, e desde hai dous anos, son trotadora ocasional de pistas, montículos, outeiros e montes pequerrechiños.

8 - ¿POR QUE A MONTAÑA?: Por que o monte?  [corrixo eu] Porque aborrecín correr en asfalto. Paréceme aburrido e lesivo. Cando viñen vivir a Coruña a cidade facíaseme demasiado asfáltica e fun virando cada vez máis a saír por pistas de terra (polo Mero, a Torre, San Pedro e Bens). Logo, a primeira vez que pisei unha carreira montuna, a subida por San Pedro de Rochas en Esgos, decateime de que dera xusto co que estaba buscando. E non, non me refiro a chejar de última. Trátase de que ademais da beleza da paisaxe, o ambiente é outro mundo: a xente máis relaxada, falas moito, combinas carreira, trote e reptar nas encostas, fas moitas risas, caes de cu, botas moitos xuramentos, éncheste de merda, enchóupaste, maldís o momento en que te inscribiches, paras a axudar a un acalambrado / esguinzado ou o que se tercie, impórtache un pemento o tempo e cando volves para a casa o subidón é tal que mesmo cando nos días seguintes ao baixar as escaleiras tes que termar deses adoquíns que che saíron no sitio dos cuádriceps, debúxaseche no careto un sorriso bobalicón e xa estás devecendo por outra.

9 - ¿QUE CHE GUSTA FACER NO MONTE?: Apampar, perderme, mollar os pés, encherme de merda (dispensando), perder os foljos, perder a noción do tempo, rir, suar, deixarme ir, deixar a mente en branco, desfrutar o momento.

10 – CAL FOI O TEU MAIOR LOGRO NO MONTE?: Parar para axudar cando foi necesario. Son unha pésima trotadora, así que o máis meritorio que poida ter feito é botar unha man. Home, tamén me fixo ilusión completar 53 km no Camiño dos Faros, pero máis que estar orgullosa por min o que me quedou foi un profundo agradecemento cara á organización e a xente que me acompañou no camiño. O mérito é deles. E os que fixeron os 203 xa non che quero contar!

11 – UN LUGAR ONDE NON CANSAS DE IR: As Fragas do Eume. Gustaríame ter máis tempo para chegar a aborrecer sitios preciosos, pero como non o teño e as Fragas están a man, podo confirmar que non as aborrezo por moito que vaia.

12 – UN LUGAR ONDE NON VOLVERÍAS: Mentres estou correndo sempre hai un momento en que digo que non volvo correr nunca máis, pero lojo se me pasa a tontería. En realidade volvería a todos os poucos montes que coñezo. Pero dos entrenos que fixen, o lugar que menos me gusta é a Zapateira, que para a xente de Coruña é moi socorrida pola proximidade, pero pouco agradable.

13 – UN LUGAR ONDE TE GUSTARÍA IR: Quizais algún día correr nalgunha desas marabillosas probas de Madeira e Canarias que soamente vin en fotos e me dan envexa da malísima.

14 – ALGO QUE SEMPRE LEVAS AO MONTE: Compañía. Correr pola cidade asócioo xeralmente a un hábito solitario, pero o monte pide ir en grupo.

15 – ALGO QUE NUNCA LEVAS AO MONTE: Présa.

16 – UNHA PROBA NA QUE CHE GUSTARÍA TOMAR PARTE. Calquera á que teña ocasión de ir por axenda (copada) e forma física (lamentable) Se pode ser, cunha parte nocturna; este verán corrín por primeira vez con frontal e descubrín en min unha veta mineira oculta ou aljo así.

17 -¿SON AS MULLERES DE MONTE TAN RUDOS COMO DIN?, ¿E OS HOMES?
Somos xente requintada e sensible, cajonojlorio.

18 – UN RETO: Divertirme. Non mancarme. Ir sacando tempo para poder escapar ao monte de cando en ves.

19 – RECOMÉNDALLE A ALGUÉN O  MONTE:  Estou eu, que máis se pode pedir?  Ja, ja, ja!!!!!

20 - ¿POR QUE OU POR QUE NON CAS? Un día fun á carreira da Auga en Sada, e cando rematou había toldo, paparota, xente que berraba coma se falasen dunha leira a outra, un que me servía birra dunha xarra, outros que xogaban ao rugby cunha bica larpeira, e non sei como foi que acabei do CAS, ijual botáronme droja. Así que se che gusta a birra, os toldos, as paparotas, xogar ao rugby cunha bica larpeira e berrar, faite do CAS.

  

21 – CÓNTANOS O QUE QUEIRAS. Que tal publicitei o CAS? Justouvos?


(Gracias guapisima, sabemos lo dificil que es conseguir una entrevista con una famosa como tu)